Της ποιήτριας....

Οι τράπεζες γεννάνε τους "ληστές",
οι φυλακές τους τρομοκράτες.
Η μοναξιά τους "απροσάρμοστους",
το προϊόν την "ανάγκη".
Τα σύνορα τους στρατούς.
ΟΛΑ η ιδιοκτησία.
Βία γεννάει η βία.
Μη ρωτάς άλλα.
Δεν μπορώ και δεν θέλω να απαντήσω.
Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου.
Έχω τον πόνο αδελφό και ένα όνειρο κρυφό για φυλακτό μου.
Κάτω από τον ήλιο χωρίς φως, για μένα γκρίζος ο ουρανός... κι όμως υπάρχω.
Παίρνω κουράγιο, τραγουδώ, για όλα αυτά που αγαπώ χωρίς να τα `χω...